Π

Τέτοια έννοια δύσκολα εξηγείται...
αρχίζει και τελειώνει σε όλα, επίσης μουσικό όργανο γίνεται, μεταμορφώνει τον αγέρα και δια μέσου συμπλέγματος οδηγεί το χορό έκφρασης σε αιώνιο αγκάλιασμα γης και ουρανού...
μπορεί να πάρει μορφές αναρριχώμενες αλλά και ανθισμένες, σαν ταξιανθία που οδηγεί χρώμα σε ρυθμό νέκταρ...
το φυλαχτό που μου έδωσε στέκει εμβληματικά πλάι σε μορφές λεόντινες, καμωμένες απο ασήμι και χρυσό, λάμψη που αφυπνίζει την θέληση για τη ζωή τη λατρευτή, αυτήν τη μία, τη μοναδική...
πνοή μες την πνοή, ουσία μες την ουσία, ενθύμιο το δέσιμο της μέρας που ποθεί...να της χαρίσω κέντημα λυτρωτικό, το δέρμα να φυλάττει...