Πέρασμα σιγής

Φτάνει μόνο αχ να σε κρατήσω...
Τα λόγια είναι πυρετός... Τα αισθήματά μου ποταμός...

Και η ψυχή...
Σαν κυνηγά το δάκρυ...
Ω! Το δάκρυ...

Είναι δισταγμός...

Έρμος

Δεν υπάρχει λόγος να προσποιείσαι σε έναν κόσμο που δεν νοιάζεται για εσένα...

Να δείχνεις το πρόσωπό σου, όποιο και αν είναι...Δίχως καθρέφτες και χρώματα τρεγμένα...

Τα τζιτζίκια τραγουδούν και το καλοκαίρι μικραίνει...Τι κάθεσαι και αναμένεις σε έναν τόπο δίχως βοή; 

Βγες και ανέπνευσε όσο δίκαια προλαβαίνεις... Περπάτησε και μύρισε, όσο μέσα σου αναμένεις...

Το άρωμα της άνοιξης που κράτησες και υπομένεις, ταξιδευτή της μοίρας μην έρχεσαι και υποφέρεις...

Υπάρχουν μονοπάτια στο μυαλό σου ορκισμένα...Υπάρχουν και οι ρυθμοί που σε οδηγούν στο ρέμα...

Μην σκέπτεσαι τα λόγια τους, γεμάτα ύβρη οργισμένα...

Άδραξε το όνειρο και βγες κόντρα στο ψέμμα...

Κάμωσε την αίσθηση και γίνε οδηγητής...

Άπλωσε τα χέρια σου και γίνε αισθητής!

Δεν υπάρχει λόγος να προσποιείσαι, τι άσκοπα ζητείς;

Ο κόσμος φτιάχτηκε σήμερα για να είσαι ο γητευτής!