Έμεινε ο τοίχος δίχως αρώματα, ειν' άδειος τοίχος
με ψευδαισθήσεις,
είναι
σαν χτύπος που χάθηκε πρόωρα χωρίς
καημούς και αναμνήσεις,
και
ένα τέρας στον τοίχο εμφανίζεται, είναι
η πνοή που ξοφλάει την λύπη,
μια
καρτερία και ένα φέγγος που πνίγεται,
γίνεται έρμαιο σε γκρίζα ομίχλη
Μίλησε
χθες σαν ποτάμι που φλέγεται, ούτε
σημάδια να μην λογαριάζει,
δεσμούς
και οράματα γίναν κατάλοιπα, σαν κάθε
τόπο που αφήνει σημάδι,
Είναι
ένας τοίχος σαν τείχος που ορθώνεται,
μπροστά σε κέλυφος που είναι μελάνι,
Να
το στοιχειώσεις μονάχο δεν γίνεται,
ψέμα θα ραίνει την κάθε του πλάνη
