The Light

Wind's bells on the road. Mysterious music that captures the hidden echoes.
A step further and you forget. A step back and you can never forget.
The only passage is the light inside the darkest night.
Make a toast for the memories of the past through the eye of the new dawn's pulse.

Όλοι να κρίνουν ξεύρουν,
μα να αγαπά, ουδείς...

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια,
εδώ είναι Ελλάς και ο κρίνος που φυτρώνει,
από της τέφρας την ψυχή θα μας ενώνει.
Και καθετί που την καρδιά μας μαστιγώνει,
δεν μας πειράζει,
κάθε φέγγος χαραυγής θα μας λυτρώνει.

Νυχτερινό φως

Ποιος πάει να κοιμηθεί...
Είναι η ώρα...
Να μην αφηνόμουν στα χέρια της νύχτας να μου ορίσει το μοιραίο που προσπαθώ;
Μου αρέσει η νύχτα γιατί μόνον τότε η αλήθεια έρχεται γενναία και εγώ αναζητώ...

Μνήμη νύχτας

Χαίρε Νύχτα ατέλειωτη!

Δροσερή πνοή απ' το παράθυρο σαν μπαίνεις,
αφήνεσαι εντός της αίσθησης σαν νότα βοερή,
απ' των παλμών τα πρώτα σκεπάσματα εισέρχεσαι φωνή,
φωνή που πάντα αναζητεί το όνειρο που φέγγει.

Απουσία

Εδώ...σαν δυο κορμιά...γινόμαστε ένα αγκαλιά...και ονειρευόμαστε το ύστερο μετά...σαν μία αίσθηση που απλώνεται σφιχτά, ώσπου μια μέρα να σε αγγίξω αληθινά...

Το μέλλον του παρελθόντος

Κάπου εδώ προχωρώ. Τριγυρνώ σε θύμησες για χρόνια.
Το ποτάμι θα ξανασκαφτεί για να παρασύρει τα πάντα.

Λήθη και οδυρμός,
το μέγιστο το πρώτο φως.

Αιτία αφημένη, στο μέλλον πλέον ξεφτυσμένη.

Φεύγω τώρα, βιάζομαι.
Νυχτώνει σαν αφουγκράζομαι,
ήχους χαμηλούς που ακούω μόνον εγώ.

Εμένα αφορούν τα μελλούμενα.
Ντύνομαι και φεύγω.
Βιάζομαι πολύ.

Κρυώνω μες τη νύχτα, μόνος.

Εξιλέωσις

Και αν οι χρόνοι επέρασαν...
Δεν άλλαξε το σημαντικότερο όλων.
Η αγία αίσθησις.
Ο λογισμός της βέβαιος και αέναος.  Σαν φορεσιά επώδυνη προσφέρει το επόμενο που είναι ζωντανό.

Ίσως τα όνειρα να ξέρουν ότι τα πάντα είναι ποτάμια που στερεύουν, και διαλέγουν τον δρόμο που απρόσκοπτα προβλέπουν, βαθιά μες τη ψυχή τον τελικό πνιγμό ατέρμονα, γυρεύουν.

Οι αιτίες αφέθηκαν στον προορισμό τους.

Μην ψάχνεις στον ουρανό,
αυτό που έχασες στη Γη.