Κάλεσμα φθινοπωρινής ανάσας

Με τι κουβέντες να στολίσω τη μορφή σου
Με τι τραγούδια να υμνήσω το φιλί σου
Αέρινη λέξη η κάθε σκέψη
Γίνομαι έρωτας να έρθει να σε βρει
Σαν ηλιαχτίδα, στέλνεις τη γλύκα
Να με κρατήσεις ως το αιώνιο φιλί

Στοχαστικά Α'

Στης νύχτας τα συρτάρια ανακαλύπτεις αλήθειες που δύσκολα μπορεί κάποιος εν τη μέση ενός ήλιου να δαμάσει.

Βοή της νύχτας

Αρκεί μία μικρή βοή μες τη μακρά σιγή να φέρει τα πάνω-κάτω.
Και ύστερα ακλόνητη σιωπή, αυτή που αφήνει τους δρόμους της ψυχής πιο πίσω
-ασάλευτη η ζωή που μένει πια στο έρεβος για πάντα σαν το γκρίζο.
Όμως φεγγάρι θα φωτίζει αγνό τη νύχτα που κυλάει,
Για να θυμίζει ότι η καρδιά όσα και να προσπερνάει, πάντα μένει
και αγαπάει.

Eyes full of harmony
are eyes that always share the answer of life
Deep through the sense of hidden mystery
proves the way that speaks the truth

Μη δοσμένο

Τα χέρια τα ζεστά, τα δικά σου χέρια
με κράτησαν ζωντανό μια νύχτα παγωμένη.
Κι ειν' όνειρο αυτό, μια στιγμή ονείρου ατελείωτη.
όλα τελειώσαν άπνοα, κάθε σιγή πιο σιωπηρή σε κάθε επόμενο άδειο βράδυ.

Πρώτη ενός έτους

Μια ηχώ
και ο δρόμος αδειανός.
Πως πέρασε σαν τρένο μακρινό
- απάνθισμα η φωνή του.
Ανάμνηση λεπτών,
σε μήνες που λησμόνησαν το τώρα.
Το δίκαιο που φέρνει δώρα
- σινιάλο μοναχό.