Βοή της νύχτας

Αρκεί μία μικρή βοή μες τη μακρά σιγή να φέρει τα πάνω-κάτω.
Και ύστερα ακλόνητη σιωπή, αυτή που αφήνει τους δρόμους της ψυχής πιο πίσω
-ασάλευτη η ζωή που μένει πια στο έρεβος για πάντα σαν το γκρίζο.
Όμως φεγγάρι θα φωτίζει αγνό τη νύχτα που κυλάει,
Για να θυμίζει ότι η καρδιά όσα και να προσπερνάει, πάντα μένει
και αγαπάει.