Αναπόληση...

Δηλητηριάτηκα...σε χρόνους δίσεκτους βρήκε η καρδιά να σταματήσει, μία υπαιτιότητα και λάθη που στηρίχτηκαν στην αναβίωση της αλήθειας...παγετός σκεπάζει το αίσθημα της ανάγκης και πότε θα βρω πυξίδα και προορισμό, πότε θα περιπλεύσω τον κυλιομενό σου κόσμο...;αργώ ακόμα, μη ρωτάς...στέγνωσε η αλμύρα στο ρούχο το δαρμένο και το βότσαλο καθρεφτίζει τη γύμνια τη σκληρή...

Γράφω και δεν υπάρχω...δεν προσεγγίζω τη γραμμή όπως ξέκρινα το σώμα το αγιασμένο...