Θέαση

Σ' απλωμένα πανιά με καρδιά που μεθά, αγγίζω το τραγούδι,
που ξανά μ' οδηγεί και χαρά μαγική στη σκέψη νοσταλγεί.
Να είναι λυτρωμός και ακρωτήρι προσμονής...
Να είναι άνεμος αγνός, στην ώρα που οδηγεί...
Το τραγούδι αυτό, να είναι σαν χαρά λουσμένο,
να είναι σαν κερί που φέγγει αγιασμένο...
Και κάθε που κινά στο λιβάδι στολισμένο,
να ευωδιάζει άρωμα σαν λουλούδι μυρωμένο...