Χαραμάδα

Έκλεισα ξανά τα μάτια, εκεί που η θλίψη γίνεται...

έρημος στα άδεια βράδια και σαν σφαίρα ρίχνεται...

στο δικό μου μονοπάτι με πικρίες και καημούς...

οδηγήθηκα και πάλι... σ' άλλους διάδρομους ψυχρούς....

Ήταν να ζήσω τη ζωή και ξαφνικά με βρήκε...

σαν λυχναράκι να κοιτώ, μέσα στο φως που μ' ήβρε...

ήταν να ζήσω τη ζωή και ξαφνικά χαλάζι...

σαν το σκαρί της εποχής που συνεχώς αλλάζει...