Ανάσα καλπασμού

Μαύρο άτι με λευκό σημάδι...

Θεσσαλικά καλπάζει στον κάμπο...

Άπιαστο και δυνατό, μόνο για έναν προδικάζει,

το μέλλον του τρανό· σε κάθε πεδίο καταδιώκει και νικά...

βασιλικά τα γκέμια έχει, διάδημα ευγενές και προχωρά,

στην πλάτη του τον άνδρα φέρει που το εδάμασε και το θαυμάζει,

κι ύστερα, σε λίγο καθώς κοπιάζει, λυγάει κάτω και ξεψυχά,

χρόνια και μήνες κρατούσε το αστέρι, τον ήλιο τον ίδιο,

σαν πρώτο που ξέρει, ότι ο χρόνος δοξάζει και δεν γυρνά...

Πόλη να ξέρει και ο κόσμος που ρέει,

στην Βουκεφάλα Αλεξάνδρεια, να το τιμά...