Απελευθέρωσις

Βακχικός! Τρία βήματα...

Βακχικός! Υστερικός!

Κραυγάζει την ανομία του και τυφλώνει την ματαιοδοξία του!

Ωσάν θεριέψει ο ρυθμός, τίποτα άλλο από τον καθαρμό!

Καθαρμός ο μέγας ναι!

Πανικός ο φόβος που οπλίζει την αναμονή...

Χορεύει και τραγουδά με ωδές αναμάρτητες!

Παλεύει και γυροβολά και πίσω δεν αγγίζει...

το διάκενο το ηρωικό και απλησίαστο, φωτεινό ήλεκτρο,

απλώνει την λογική και την σκορπίζει!

Βακχικός! Τρία βήματα...

Βακχικός! Υστερικός!

Κραυγάζει την ανομία του και φονεύει την ερμηνεία του!

Θέατρον

Εικόνες και μουσική διαύλου...

Τι να συμβαίνει άραγε σήμερα στο θέατρο;

Θα πάω να δω!

Να είναι πάλι ο Μένανδρος και να περιμένει χειροκρότημα;

Πολύ κόσμο βλέπω και τριγύρω...

Σαν περπατώ τόσο κραδαίνεται ο ρυθμός και η αίσθηση...

Ω ναι! Πως ξέχασα πως είναι όταν στο θέατρο πλησιάζεις;

Αισθαντικές είναι οι στιγμές του, σε παρασέρνει στον χορό του...

Τα μάρμαρα, η ξύλινη σκηνή, το δάπεδο, ο ουρανός!

Νιώθεις ότι φτάνεις το άστρο της ποίησης και το κατέχεις, άλλωστε οι μούσες προστατεύουν τον χώρο...

Είναι ιερός!

Πόλις δίχως θέατρον δεν είναι σωστό να υπάρχει!

Εδώ σαγηνεύει ο άνεμος τις δοξασίες του μυαλού... Εδώ αγγελικά οι κοινωνικές προσμίξεις γίνονται καρπός...

Με συνεπαίρνει το θέατρον, το είχα ξεχάσει!

Τόσο μακριά που ήμουν, πως να θυμάμαι τον εαυτό μου με τέτοιο φρόνημα αδειανό...

Τώρα όμως ποτίζω το πνεύμα με οίνο βακχικό και αναγεννιέμαι σαν ζωντανό περίγραμμα με σκοπό ζωτικό...

Εάν θέλεις να ελπίζεις, έλα στο θέατρο, άνθρωπος να μείνεις...