Θέατρον

Εικόνες και μουσική διαύλου...

Τι να συμβαίνει άραγε σήμερα στο θέατρο;

Θα πάω να δω!

Να είναι πάλι ο Μένανδρος και να περιμένει χειροκρότημα;

Πολύ κόσμο βλέπω και τριγύρω...

Σαν περπατώ τόσο κραδαίνεται ο ρυθμός και η αίσθηση...

Ω ναι! Πως ξέχασα πως είναι όταν στο θέατρο πλησιάζεις;

Αισθαντικές είναι οι στιγμές του, σε παρασέρνει στον χορό του...

Τα μάρμαρα, η ξύλινη σκηνή, το δάπεδο, ο ουρανός!

Νιώθεις ότι φτάνεις το άστρο της ποίησης και το κατέχεις, άλλωστε οι μούσες προστατεύουν τον χώρο...

Είναι ιερός!

Πόλις δίχως θέατρον δεν είναι σωστό να υπάρχει!

Εδώ σαγηνεύει ο άνεμος τις δοξασίες του μυαλού... Εδώ αγγελικά οι κοινωνικές προσμίξεις γίνονται καρπός...

Με συνεπαίρνει το θέατρον, το είχα ξεχάσει!

Τόσο μακριά που ήμουν, πως να θυμάμαι τον εαυτό μου με τέτοιο φρόνημα αδειανό...

Τώρα όμως ποτίζω το πνεύμα με οίνο βακχικό και αναγεννιέμαι σαν ζωντανό περίγραμμα με σκοπό ζωτικό...

Εάν θέλεις να ελπίζεις, έλα στο θέατρο, άνθρωπος να μείνεις...