Υιός κανενός ο ανήφορός μου, έρχεται εμπρός ο κατήφορός μου...
μοίρες καθοδικές οι τροχιές που κλαίνε...
στα απέραντα μοναχικά οι στιγμές που φταίνε...
απόλαυσα το λιγοστό στο ανέγγιχτο φιλί σου, τώρα που αποχωρείς η στιγμή όλη δική σου...
μέσα στα πιο σκληρά δωμάτια του πόνου αναστενάζω...
ποτέ ξανά η ευχή όταν 'ρθει δεν θα την αγκαλιάσω...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment