Ηλιακή κάθαρση...

Σαν ήλιος ξεχωρίζεις ψηλά απο τα σύννεφα, είσαι πιο πάνω και απο τον ουρανό...
και καθώς δύεις σταματά ο χρόνος και απλώνονται τα χέρια μου στο άυλο φως, για να σε αγκαλιάσω...
και όταν κρατώ το ασβεστο φως ζεσταίνονται τα φυλλοκάρδια της ψυχής μου και υψώνεται η ομορφιά σαν ομορφιά αγνή...
εσύ, μούσα του ουρανού αρμενίζεις σε νεφέλες και ταξιδεύεις με τη βοή του ανέμου στα μέρη της αληθινής επαφής και απρόσμενοι σαν μοιάζουν οι χειμώνες που πέρασαν, τώρα σκορπίζεις ζωή στο πέρασμά σου το αιθέριο σαν την ανάσα της ζωής σου...
και προσμένω την υπαρξή σου...προσμενω τον τελικό προορισμό...προσμένω εσένα...