Νεκρικό αναστάσεως

Σαν πέθανα,
ξεχάστηκα, κάτω από μιαν αγχόνη,
και όλοι τους με θάψανε και με περιφρονούσαν.
Και γιόμισε ο ουρανός πουλιά και ήρθαν τα πάνω κάτω,
και φύσηξε ζεστός αήρ στο κρύο το αλώνι.
Σαν ξύπνησα, στεριώθηκα και φώναξα στον βράχο,
"Βράχε και συ σαν φιληθείς θα 'ρθεις να τραγουδήσεις".