Μουσαίος

Το μάρμαρο αναστήθηκε... άγαλμα ορθώθηκε ξανά, που το θαυμάζεις και προσφωνείς το κάλλος του...

Έφηβος σαν τον Αντίνοο...με τους βοστρύχους του και το ρωμαλέο ανάστημά του εξουσιάζει τη τέχνη...
Η τέχνη της αισθαντικής διαλεκτικότητας και του φάσματος των μουσαίων ιδεών...
Η τέχνη της σύμπτυξης του φυσικού και της αρμονίας στο σύνολο της επουράνιας αίσθησης...
Έκφραση ορισμού του άριστου μέτρου και της αναλογίας της ύπαρξης...Ομορφιά και χάρη ποιημένη με τη σαγήνη του ήχου της λύρας και της θαυμαστής σμιλευτικής δύναμης του ανέμου...
Πλασμένος με ελευθερία και στολισμένος με τις συνθήκες των αριθμών περιδιαβαίνει τη ζωή υψώνοντας το θελημένο σε αυτοσκοπό.
Η νομοτέλεια που τον διακατέχει υμνεί το ωραίο και ανεπανάληπτο.
Ο έφηβος βιώνει, αναπνέει, αρθρώνει λόγο και δημιουργεί την εικόνα του απείρου.
Τέλειον...

Κάλλος κάλλιστον το φυσικόν της φύσης, αναφωνεί...