Αυτόν που η μοίρα επέλεξε να βρίσκεται μονάχος
πάνοπλος μες τις αρμάμαξες με δόρυ χρυσούν του ήλιου
με όπλον θεοσκάλιστο του ουρανού εικόνα
και με οπλές στα πόδια του φυσώντας τον Βορέα
άστρο του Κύκνου και πυγμή του Ωρίωνος τραγούδι
στα δάση τα ελατοβριθή να τρέχει ως τις μύτες
σαν άλκιμος κούρος και ηνίοχος τα όρη να σκεπάζει
στις λίμνες και στους ποταμούς καθρέφτες να υψώνει
χοές απόμακρες και πανικό φόβο να ελευθερώνει
ως χρυσοποίκιλτος ρυθμός τη δόξα τρανή να φέρει·
Μα η Γαία που τον ανέθρεψε τον αναμένει ακόμη
και απο όλα τα ωραιότερα, το ξίφος δεν του εδώθη
για να κραδαίνει μόνος του την αιωνία νιότη
κανείς μην ξέρει τι θα 'ρθει και πότε θα ξαπλώσει
και η ροδιά σαν μαραθεί κυπάρισσος να γίνει
να ενώνει τις Ωκεάνιες κόρες με τις Πλειάδες
να γίνεται νέφος έμορφο να ορθώνει τη λατρεία
πορεία μεγαλόκαρπη, κισσούς να περιελίσσει
σαν βακχικός αστείρευτος, ύμνος να τον στολίζει
στον Όλυμπο ωσάν εισέρχεται λευκός και μαρμαρένιος.
No comments:
Post a Comment