Ηρεμία κάλλους...

Περιηγητή του ανέμου, με σκέψη νιότης στη θυμησή σου, άδραξε τα καλά ταξίδια στους τόπους του φευγαλέου σου μυαλού...
δοκίμασε να δαμάσεις τη πέτρα, να ενωθείς με το κύμα, να γίνεις ένα με το άστρο του ήλιου...να ανέβεις ψηλά, πολύ ψηλά στα σύννεφα του ονείρου, να σημαδέψεις τον τόπο της στεριάς, να αναρριχηθείς...και αμα στον προορισμό σου σκοπό δεν βρεις, τέλος μη βάλεις...μη προσπαθήσεις να αποτρέψεις το απρόσμενο της τύχης...φόρεσε στέμμα ολόχρυσο με μνήμες λαξευμένο, για να θυμάσαι οτι η θεά της λύτρωσης απόψε σου τάζει το ενα...