Ερημικόν

Ω Μουσαία αντίληψη και αναλαμπή κορυφής!

Πως δίνεις έτσι τροπή προς το θείον και οδηγείς το μνημονικόν σε αρχές μοναχικές και δυσδιάκριτες!

Αναφέγγεις στις δύσκολες κατακρημνίσεις και εφάπτεσαι στους εγκρεμνούς της λογικής, πλησιάζεις την απώλεια της ανάγκης και αντιστέκεσαι στον αιγιαλό των αμμοθινών, πότε μεταβάλλεσαι και πότε εξανεμίζεσαι, πότε χάνεις τον δρόμο του ήθους και πότε παλινδρομείς στα ερημικά σου κομψοτεχνήματα - μυστήριο το κάλλος για να το αντικρύσεις μονομιάς και να το κατακτήσεις. Μετατρέπεσαι σε πόνο υποταγής και βασιλικής αυταπάτης, επιφορτίζεις τα έρμα μα και τα αναγεννείς μέσα στα χαλάσματα που περίμεναν καρτερικά την στερέωσή τους με θεμέλια ολάλευκα. Καταγάλανα τα εικονίσματά σου και λιβαδοστόλιστοι νάρκισσοι τα ανεβάσματά σου.
Μα ό,τι και να συμβαίνει, όπου και να τροχηλατείς, το καθάριο σου πρόσωπο, στον ύπνο της σκιάς του ονείρου γίνεται σιγή λυτρωτική και ονοματίζεις τα πάντα με την ακριβή σου γλώσσα.

Ο βηματισμός σου είναι ανάσα στοχασμού και αντοχής, κρύσταλλο και χρυσός που καθαρίζει και τίκτει το πιο αντρίκιο κάτοπτρο χιονιού...Και σαν λιώνεις, απλώνεσαι και ρέεις σαν ποταμός λιθόχτιστος με κροκάλα αδαμάντινη και όψη τολμηρή.