Φάσμα

Φεύγουν σαν τα τρένα οι μήνες κι οι μνήμες ηλιαχτίδες,
αλλοπρόσαλλα χτυπούν στου μυαλού μου τη συνέχεια...
και προσμένω την απόσταση να διώξει, κάθε εμπύρετη ανάγκη,
στου κορμιού μου την απάτη, γίνονται όλα άδεια πλάνη...