Η μέρα της νύχτας

Σαν της μαγείας το ρυθμό, τίποτε άλλο σαν καθαρμός,

λογίζει η σκέψη το κάθε σημάδι, αφήνει το αίσθημα να γίνει σκοτάδι,

σε απολογία νυχτερινή, σαν βρίσκει ο αναβρασμός φιλί,

στης κάθε σκέψης το θαρραλέο, θα βρίσκει πυξίδα το πιο μοιραίο,

σε κάθε αυγή ανάβεις τα φώτα και το σινιάλο ορίζει τα πρώτα,

απομεσήμερα που μοιάζουν σκυμμένα, μες του μυαλού τ'αποκηρυγμένα,

και ξαφνικά μέσα στο πέρας, θα ξεπετιέται ολόχρυσο δέρας,

θα είναι ο ήλιος μες το μυαλό, για να φλογίζει το λογικό...