Σαν κάθεσαι μόνη στο πέπλο του δρόμου πλησιάζω να σου προσφέρω ένα χέρι κεντημένο με το άνθος της αγνότητας...
στο σημείο όπου άφησες τη σκέψη σου να ταξιδεύει, αφήνω τώρα και τη δική μου και στολίζω τη μοναξιά σου με γκρίζες περικοκλάδες κάλλους που ξαφνιάζει...
το δικό σου το κάλλος όμως τράνταξε τη γη συθέμελα και οργίασε τη φύση γιατι τέτοια στάλα ουρανού δεν είχε ξεδιψάσει ποτέ ξανά το ανέγγιχτο της ψυχής...
κρύβεις πολύ καλά τον φωτεινό σου κόσμο και αποφεύγεις το σμαράγδι του χτύπου που θα σε αλλάξει εν μία στιγμή...
μη στέκεσαι γυμνή...φόρεσε πάλι το μεταξωτό σου ρούχο και κράτησε στο σκήπτρο σου τους αέρηδες του κόσμου...
γιατί ο έρωτας των θαλασσών απόψε σου φέρνει το ένα...και σαν δαμάζεις την άγρια και κυανογέννητη μορφή του θα ταξιδεύεις απο άκρη σε άκρη και θα προσφέρεις στις παραλίες του λυτρωμού νέα ξενύχτια, που θα απλώνουν τη χαρά σε όμορφα δίχτυα...
όρθωσε το κεφάλι σου κόρη του άνθους...κοίταξέ με στα μάτια...εγώ είμαι, ο ηλιάτορας, ο χείμαρρος κι η μονη λέξη...
στο σημείο όπου άφησες τη σκέψη σου να ταξιδεύει, αφήνω τώρα και τη δική μου και στολίζω τη μοναξιά σου με γκρίζες περικοκλάδες κάλλους που ξαφνιάζει...
το δικό σου το κάλλος όμως τράνταξε τη γη συθέμελα και οργίασε τη φύση γιατι τέτοια στάλα ουρανού δεν είχε ξεδιψάσει ποτέ ξανά το ανέγγιχτο της ψυχής...
κρύβεις πολύ καλά τον φωτεινό σου κόσμο και αποφεύγεις το σμαράγδι του χτύπου που θα σε αλλάξει εν μία στιγμή...
μη στέκεσαι γυμνή...φόρεσε πάλι το μεταξωτό σου ρούχο και κράτησε στο σκήπτρο σου τους αέρηδες του κόσμου...
γιατί ο έρωτας των θαλασσών απόψε σου φέρνει το ένα...και σαν δαμάζεις την άγρια και κυανογέννητη μορφή του θα ταξιδεύεις απο άκρη σε άκρη και θα προσφέρεις στις παραλίες του λυτρωμού νέα ξενύχτια, που θα απλώνουν τη χαρά σε όμορφα δίχτυα...
όρθωσε το κεφάλι σου κόρη του άνθους...κοίταξέ με στα μάτια...εγώ είμαι, ο ηλιάτορας, ο χείμαρρος κι η μονη λέξη...
No comments:
Post a Comment