Μοιρολόι

Ο ήλιος κλαίει στα βουνά
σαν βλέπει το χρυσό το στάχυ
να σιγοκαίγεται αργά
στη μνήμη καθάριο σαν λιβάνι...

Μα μες τη στάχτη την ιερή
η πέτρα η μαύρη θ' αναστηθεί
και το λιτό, το αντρειωμένο
θα γίνει άγιο πεπρωμενο...

Ρίξε το δάκρυ σου ουρανέ
να ξεδιψάσεις το ποτέ
για να'ρθει άνοιξη αγνή
πρέπει το χιόνι να φανεί...