Το όριο...

Αχ αστέρι της μορφής, της ύστατης στιγμής η αγκαλιά σε περιμένει...
ζωή βγαλμένη απ'τη ζωή κι η μοναξιά πως με προσμένει...
να δώσω ολάκερο το σ'αγαπώ το αερικό...της δόξας η ομορφιά σου με αγναντεύει...
στα μέρη όπου πλησίασα να πιω κρασί...λευκό, ουράνιο σαν τη μορφή σου και υδάτινο που μοιάζει το αστειρευτό...σεντόνι της άφαντης ευχής σου...

δώσε μου πνοή...
αγάπη μου αγνή...