Η κατάπτωση συνεχίζεται...ματώνω και το αίμα που ρέει είναι ποταμός που με οδηγεί στην ίδια απάντηση...

μία είναι...

η μοίρα των ανθρώπων με τα φανάρια της γνώσης μου χτύπησε τη πόρτα...

φοβάμαι...επιβιώνω...θριαμβεύω...

εσύ γνωρίζεις ποια είσαι και ας μη μιλάς...

απομονώθηκε η καρδιά...κι εσένα, σε παρέσυρε η ομορφιά...

άλλαξες, μα το πορτραίτο παρέμεινε το ίδιο...