Αναμονή

Τι και αν επέρασαν οι χρόνοι... Το λουλούδι θα περιμένει την κάθε άνοιξη για να αγκαλιαστεί.
Και η αναμονή της απρόσιτης σαγήνης, οπλίζει με αίσθηση νοητή την ώρα, που ποθεί...

Το μάτι της θάλλασας

Και είναι στο σκότος μέσα όπου η νέα ήμερα λάμπει.

Στον τοίχο της θάλασσας μιλάς σαν καθρεφτίζονται οι ατόφιες αισθήσεις του αλλοτινού σου ταξιδιού, του εμπύρετου σου προσανατολισμού.

Και ο αγέρας μες τον Νοέμβρη πλώρη έβαλε για παγερό ξενιτεμό.

Νέα μέρα ορίζεις, νέα θάλασσα προσμένεις. Ή μήπως το ίδιο σκηνικό;

Όπως και να 'χει, όρισε το όνειρο σαν πέπλο υδάτινο, με απρόσμενο και αέναο, απέραντο ωκεανό.

Και ειναι στο σκότος μέσα όπου η νέα ημέρα λάμπει...