Sunday, March 7, 2010

Ανδρομέδα Δεσμώτις...


Δεμένη σε βράχο πλησίον γης, στέκεται έρμη της Κασσιόπης θυγατέρα,

η οποία μεγάλωσε σαν άνθος προσμονής, μη αναμένοντας τον πόθο του Περσέα,

που έξαφνα στάλθηκε απ'της Γοργούς τα μέρη, φτεροπόδαρος εν Ιοππη,αντικρύζοντας το κάλλος της κοπέλας, που με ορμη λυτρωτικη, νικησε το εργο του Νηρεα...


Την ελευθέρωσε, την έσφιξε, στο σώμα του επάνω, με τα δεσμά του έρωτα που ειν' πιο σκληρά απο βράχο,

και την ταξίδεψε μακριά στου Άργους τα παλάτια, όπου τα τέκνα τους προόριζαν του Ηρακλέους το δρόμο, να καταστή μέγας θνητός με τους θεούς αντίκρυ...


Η κόρη εκείνη η θαυμαστή προτού κατέβει εν Άδη, καταστερίστηκε μ' ευχή στου Ολύμπου τα θεία ουράνια...

1 comment:

ΔΑΝΑΗ said...

Επιτέλους, ποιητή μου. Καιρός ήταν να επανέλθεις στης ποίησης τα γνώριμά σου μέρη...