Wednesday, March 5, 2008

Αβέβαιη προσμονή


Σε νιώθω ανεξήγητα κοντά και επιλέγω να ταξιδέψω για να διαβώ κάθε προσμονή ζωής...
και φεύγω τώρα, να συνεχίσω στη βροχή, σε κάθε δάκρυ που μου φέρνει τη στιγμή, αυτήν που θα ήθελα να αγγίξω...
μες το μυαλό μου...υπάρχει ο ρυθμός, που προκαλεί της αναγέννησης το φως, κοιτάζοντάς με απορημένα...
Έλα...στη μοναξιά μου και ζήσε την ατέρμονη χαρά μου, γιατί δεν μπόρεσα να εξηγήσω σε κανέναν τα λόγια που διαφύλαξα για εσένα...
Προσήλθαν οι ώρες και πέρασαν οι εποχές, χαριζοντάς μου αβέβαιες ευχές που δεν μπορώ να εκπληρωσω...
Και νυχτωμένος στην αυλή, διώχνοντας κάθε ηδονική σκηνή σε κρατώ εξευγενισμένα, και δωρίζω σε εμένα το μόνο αθώο ψέμμα που με έφθασε στο όνειρο, σαν βίωσα εσένα...

2 comments:

Anonymous said...

πολυ ωραιο μ'αρεσει παρα πολυ ΜΠΡΑΒΟ!!!

Anonymous said...

για αλλη μια φορα υποκλινομαι στο ταλεντο σου καλε μου.... σοσακι!