Sunday, May 27, 2007

Επέτειος


Πνιγμός στη θάλασσα της εξιλέωσης...
Οραματίζομαι τον βυθό πριν ξεκουράσω τα δυο μου μάτια και βυθίζω τις σκέψεις στο απέραντο θαμπό της ψυχραιμίας.
Να εισέρχεται αλμυρό το νερό της υπενθύμισης και να καίει την αναπνοή μου, να με αναστατώνει, να με ξεριζώνει...
Ισχυρός, σαν αμέθυστος, θα βουρκώνω με τη σειρά κάθε όνειρο για να αντέξω την αλήθεια της βίωσης.
Από βέβαιο πνιγμό...ναι...
Για να ξεπλυθεί το παρελθόν πρέπει να περάσουν χρόνοι τρεις.Να με πληγώνει και να με κατατρώει η επιθυμία για σπαραγμό.Το κορμί να επιπλέει και το πνεύμα να διαπρέπει στην άβυσσο.
Κάθε επόμενο κύμα να είναι και πιο τελειωτικό.Ποτέ κανείς να μη ξέρει την ύπαρξή μου, να κρυφτώ αλαργινά, να αποσβηστώ...

Όταν πέρασαν χρόνοι τρεις, έμαθα να αναδύομαι...

No comments: